Alweer over de helft!!

Na goed uitgerust te zijn kunnen we er weer tegenaan!
Nu de bekabeling in de staffhouses klaar is, kunnen Richard en Patrick de lampen in elke ruimte op het plafond gaan monteren en aansluiten. Denk dan niet aan mooie sfeerlampen, maar gewoon een fitting aan het plafond met daarin een lamp. Maar wat wordt het prachtig! De staffhouses vallen echt op door hun solide bouw en goede afwerking. Nu maar hopen dat het niet te lang gaat duren voordat de stroom en het water wordt aangesloten, dan kunnen ze bewoond gaan worden!
Dinsdagmorgen hadden Marije en Aline de kans om mee te gaan op outreach! Samen met enkele andere personeelsleden van het ziekenhuis gaan ze met de ambulance een dorp in de omgeving bezoeken.
Doel van dit maandelijkse bezoek is om voorlichting te geven aan moeders en zwangere vrouwen.
De kinderen tot 5 jaar worden gewogen en hun groei wordt gecontroleerd, zwangere vrouwen krijgen hun controle en zo nodig staal voorgeschreven. Ook wordt spelenderwijs en vaak door middel van liedjes voorlichting gegeven over bijvoorbeeld het voorkomen van malaria en het onderkennen van symptomen van deze ziekte bij kinderen.
Na afloop eten ze altijd gezamenlijk een maaltijd die door de plaatselijke bevolking is klaargemaakt.
Een superleuke ervaring!
Adrie heeft weer wat medicijnen in de apotheek klaargezet voor de patiënten.
’s Avonds hebben we urenlang geen stroom gehad, maar…… maandag eind van de middag kwamen vier Amerikaanse mannen bij het guesthouse met een prachtige donatie: een zonnepaneel.
Zij hebben dit direct aangesloten en binnen anderhalf uur werkte het.
Daarvan hadden we dinsdagavond al direct veel gemak zodat we zonder hoofdlampjes gewoon een spelletje konden doen en zelfs onze telefoons konden opladen!
Woensdag hebben Richard en Patrick hun werk afgerond. Alles is afgemonteerd en aangesloten, zodat ze vanaf nu vrij hebben!
Ook de dames waren in de apotheek klaar, maar zij hebben zich beziggehouden met het opstellen van een korte instructie wat te doen bij brand. Toen de medical director er vorige week achterkwam dat Richard ook brandweerman is, heeft hij hem direct gestrikt om de personeelsleden te vertellen wat zij moeten doen als er brand uitbreekt. Er is geen enkele kennis hierover en er zijn ook geen maatregelen of plannen hiervoor.
Dus de dames hebben woensdagmorgen eerst de afdelingen maar eens doorgelopen en geïnventariseerd wat er aan kennis en materiaal is in het ziekenhuis.
Woensdagmiddag hebben we met z’n allen een bezoek gebracht bij Catharine, onze hulp in het guesthouse.
Zij heeft tijdens ons verblijf voor ons de boodschappen gedaan, eten gekookt en de was gedaan!
Een fantastische vrouw, die weduwe is en een dochter van 14 en een zoon van 9 heeft.
We hebben haar kleding gebracht, een lolly voor iedereen, een aantal zakjes soya voor een goede en gezonde maaltijd en wat speelgoed voor de kinderen.
Wat beseffen we door dit bezoek weer temeer onder welke omstandigheden zij moet leven en we zijn diep onder de indruk! Zoals de gewoonte is in Malawi worden we door hen thuisgebracht.
Patrick heeft daar nog een voetbal aan het jongetje gegeven die er onvoorstelbaar blij mee was!
Ontroerend om te zien hoe hij de bal vasthield, eraan voelde en gewoon geen tijd had om zijn limonade op te drinken. Met elkaar hebben we een poosje met de bal overgegooid, waar ze erg van hebben genoten. (en wij ook!)
’s Avonds waren we uitgenodigd bij Piet en Estelle om rijst met kip kerrie te komen eten, wat was dat lekker en gezellig! Maar het betekende ook dat dit onze laatste gezamenlijke maaltijd was en dat gaf toch een weemoedig gevoel…
Het was jammer dat Richard en Marije zich niet zo lekker voelden, zouden ze toch niet ziek worden?
We wilden donderdag nog een afscheidsrondje maken in het ziekenhuis en de omgeving én de voorlichting brand moet nog worden gegeven…..
Maar helaas… donderdag lag Richard te rillen van de koorts en Marije was ook niet zonder. En allebei moesten ze heeeel erg vaak het toilet bezoeken! Dat wordt voor hen dus in bed en in huis blijven.
Maar de voorlichting was beloofd en al aangekondigd, dus verzamelden Aline en Adrie moed om dit dan maar te geven. Het was wel duidelijk dat het nodig was, want niemand wist hoe de enige brandblusser (die al te lang niet gecontroleerd is) werkte en wat te doen bij brand.
In het kort hebben we de basisregels uitgelegd en dringend geadviseerd om in ieder geval op elke afdeling twee emmers zand te plaatsen.
Het was goed om dit onder de aandacht te brengen en een stukje bewustwording te realiseren.
Eind van de middag heeft Estelle toch nog even een bloedtest voor Richard geregeld voordat we vrijdagmorgen uit Embangweni gaan vertrekken, het zou toch geen malaria zijn? Gelukkig waren al zijn bloedwaarden goed en er zit niets anders op dan uit te zieken…
Zo verliep de laatste dag heel anders dan we hadden gehoopt, maar onze plannen worden weleens doorkruisd….ook dat is een levensles….
De medical director had ons beloofd om ons deze avond mee te nemen naar een berg in de buurt om de zonsondergang te gaan zien. Helaas dus zonder Richard, maar wij zijn met z’n vieren met hem meegegaan. Na een behoorlijke klim, hadden we een prachtig uitzicht en hebben we met ontzag de zonsondergang kunnen zien. Ook hebben we hele fotosessies gemaakt. Voordat we weer naar beneden gingen, hebben we “Amazing Grace” gezongen, opnieuw een onvergetelijke ervaring!
Vrijdagmorgen om kwart voor 6 stonden Piet en Estelle voor onze deur om aan de reis te beginnen richting Mzuzu. Het moment van vertrekken uit Embangweni was nu toch echt aangebroken!
Richard en Marije vol paracetamol en ibuprufen vertrekken we. Wat hebben we in deze twee weken hier onuitwisbare herinneringen opgedaan!!
We zijn dankbaar dat we ons werk hebben kunnen doen, Piet en Estelle hebben mogen leren kennen en een kleine bijdrage hebben geleverd aan het verbeteren van de zorg aan onze naasten.
Om 9.00 uur arriveren we bij Hans en Gerrie, die ons heel gastvrij ontvangen en nemen we écht afscheid van Piet en Estelle….
We ontmoeten hier ook twee jongens uit Berg-Ambacht, Jaap-Jan en Siebren, die geld ingezameld hebben voor een waterput en deze de afgelopen 3 weken zelf geplaatst hebben.
We hopen hier tot dinsdagmorgen te blijven en zullen hier de drie sponsorkinderen Angela, Beauty en Brenda van Wim en Helma (broer van Richard) te ontmoeten.
We doen rustig aan vandaag en behalve een korte wandeling ’s middags doen we niet veel.
Zaterdagmorgen gaan we het bedrijf SmartCenter bezoeken waar Hans werkzaam is en zich bezighoudt met het maken en aanleggen van waterpompen. Daar hebben we tevens een groep jongeren uit Hattem ontmoet, die drie weken in Malawi is.
Wat zijn we blij en dankbaar dat het met Richard en Marije vandaag beter gaat! Ze kunnen gelukkig mee en na afloop van dit bezoek eten we gezamenlijk in een heus Afrikaans restaurant.
’s Middags hebben we in de Shoprite nog wat boodschappen gedaan, een supermarkt waar bijna alle producten te koop zijn die je in Nederland bij AH ook kunt krijgen.
Daarna was het zover dat we de presentjes aan de meisjes gaan overhandigen. Wat een blijde gezichtjes! Voor elk een complete rugzak vol met kleding, meisjesdingetjes, schriften en nog veel meer. Jammer dat Wim en Helma het zelf niet kunnen zien, maar gelukkig kunnen we de foto’s en video naar hen doorsturen.
Elke avond komen de drie meisjes samen met hun vriendinnetje bij Hans en Gerrie om met elkaar te zingen, bidden en soms nog wat te eten. Heel bijzonder wat zij voor deze kinderen betekenen en een grote rol spelen in hun opvoeding.
Zondag zijn we al om 7 uur op weg naar de kerk! Hier moesten we weer even naar voren komen om onszelf voor te stellen. De dienst verloopt in grote lijnen hetzelfde als in Embangweni. Veel zingen maar ook de dringende oproep om God te dienen.
’s Middags vanaf drie uur komen er ongeveer 60 kinderen in de tuin van Hans en Gerrie. Ook de groep met Nederlandse jongeren kwam. Met elkaar wordt er gezongen, een bijbelverhaal verteld en uitgebeeld en spelletjes gedaan. Halverwege krijgen zij allemaal een boterham en limonade. Wat genieten zij van alle aandacht, en wij vinden het prachtig om te zien dat deze middag een lichtpuntje is in hun zo moeilijke bestaan. Als zij naar huis gaan, krijgen ze allemaal een lolly mee die we hadden meegenomen vanuit Nederland.. geweldig!!
Maandagmorgen hebben we uitgeslapen! Na de middag heeft Gerrie ons in de stad gebracht en hebben we daar een rondje gemaakt en de kledingmarkt bezocht en onze ogen opnieuw uitgekeken naar de chaos die er heerst.
Als avondeten hebben we gezamenlijk een pizza gegeten in een restaurant, want de twee vrienden Jaap Jan en Siebren vertrekken ook morgen. Zij gaan na drie weken terug naar Nederland en we hebben dit weekend super gezellig met elkaar opgetrokken. Alle koffers worden ingepakt, de een is daar wat sneller klaar mee dan de ander en dan is dit alweer het einde van ons gezellige en leerzame bezoek aan Hans en Gerrie, wat gaat de tijd ontzettend snel!
Morgenochtend hopen wij om half acht opgehaald te worden door een chauffeur die ons naar Zambia gaat brengen. Ons volgend avontuur wacht ons, op safari! We hebben er reuze zin in!!
In Zambia hebben wij geen internet en we zullen dus tot vrijdag niet bereikbaar zijn of kunnen communiceren.

Het was weer een heel verhaal, en het is nog maar een druppeltje van wat we allemaal zien, doen en beleven. Bedankt voor het lezen maar weer!

Veel liefs vanuit Malawi,
Richard, Adrie, Marije, Aline en Patrick